ท่านพระครูประศาสน์สิกขกิจ อินทโชติ (พริ้ง) อดีตท่านเจ้าอาวาสวัดบางปะกอก ตำบลบางปะกอก อำเภอราษฎร์บูรณะ จังหวัดนครหลวงกรุงเทพธนบุรี (ธนบุรีเดิม) เดิมชื่อ “พริ้ง เอี่ยมทศ” บิดาชื่อเอี่ยม มารดาชื่อสุ่น ได้อุปสมบทเป็นสามเณรตั้งแต่ยังเล็กที่วัดพลับ ธนบุรี เมื่ออายุครบจึงได้อุปสมบทเป็นพระภิกษุที่วัดทองนพคุณ ธนบุรี โดยมิได้อยู่ในเพศฆราวาสเลย ต่อมาจึงได้ถูกนิมนต์มาประจำพรรษาอยู่ที่วัดบางปะกอกนี้ สองสามปีต่อมาจึงได้เป็นพระอธิการเจ้าอาวาส มีพระภิกษุประจำพรรษาอยู่เพียง 2-3 องค์เท่านั้น เนื่องจากวัดบางปะกอกนี้เป็นวัดเก่าแก่สร้างมาแต่ในสมัยใดไม่ปรากฏแน่ชัด กุฏิ โบสถ์และเสนาสนะอื่น ๆ ชำรุดทรุดโทรมมาก สันนิษฐานจากการปฏิสังขรณ์พระอุโบสถมาครั้งหนึ่ง เมื่อพุทธศักราช 2460 และจากการสอบถามท่านผู้มีอายุหลายต่อหลายท่านซึ่งอายุใกล้ร้อยปี และท่านเหล่านั้นบางท่านก็ได้ถึงแก่กรรมไปหมดแล้ว ถ้ายังมีชีวิตอยู่ก็ร้อยกว่าปี ท่านบอกว่าท่านเกิดมาเป็นเด็ก ๆ ก็เห็นวัดบางปะกอกนี้อยู่แล้ว ท่านเคยถามบิดามารดาก็บอกอย่างนี้เช่นเดียวกัน ผิดแต่ว่า กุฏิ โบสถ์ ชำรุดทรุดโทรมมากไม่เหมือนเดี๋ยวนี้ โบสถ์โบกปูนปิดทึกแบบมหาอุตเหมือนวัดเก่า ๆ ในต่างจังหวัด ซึ่งก็คงมีมาแต่ในสมัยกรุงศรีอยุธยาตอนต้นหรืออาจก่อนกรุงศรีอยุธยาก็ได้ อายุไม่ต่ำกว่า 300 ปีขึ้นไป
อุปสมบท
บรรพชาเป็นสามเณร เมื่ออายุ 7 ปี ที่ วัดราชสิทธารามราชวรวิหาร ศึกษาพระธรรมวินัยและฝึกฝนวิปัสสนากรรมฐานกับพระมงคลเทพมุนี (พระอาจารย์เอี่ยม) อย่างเคร่งครัด ในปี พ.ศ. 2433 อุปสมบทที่วัดทองนพคุณ ท่านมีวัตรปฏิบัติที่งดงาม มักออกธุดงควัตรแสวงหาวิเวกไปยังป่าเขาลำเนาไพรเสมอ จึงเป็นที่ศรัทธาเคารพนับถือของชาวบ้านทั่วไป ต่อมาได้มีผู้มานิมนต์ท่านไปเป็นเจ้าอาวาสวัดบางปะกอก เกียรติคุณของท่านยิ่งได้รับความเชื่อถือมากขึ้นอีก เมื่อพระเจ้าบรมวงศ์เธอ กรมหลวงชุมพรเขตอุดมศักดิ์ ทำให้บรรดาทหารเรือส่วนใหญ่เลื่อมใสมาสักการะท่านเป็นจำนวนมาก ถึงวันที่ 1 มีนาคม พ.ศ. 2479 ท่านได้รับพระราชทานสมณศักดิ์เป็น พระครูประศาสน์สิกขกิจ
บั้นปลายชีวิต
หลวงพ่อพริ้งมรณภาพเมื่อวันที่ 17 สิงหาคม พ.ศ. 2490 ตรงกับรัชสมัยพระบาทสมเด็จพระปรเมนทรมหาอานันทมหิดล พระอัฐมรามาธิบดินทร สิริอายุได้ 78 ปี พรรษา 56
